Vandaag kwam er een video in mijn Youtube recommendations voorbij van Nigel Stanford. Ondanks dat de video al 9 jaar oud is, is het voor mij een nieuwe ontdekking. De video heet Cymatics.
In “Cymatics”, gebruikt Stanford cymatic technieken waarbij geluidsgolven zichtbare patronen creëren op verschillende media. Dit gebeurt wanneer een oppervlak bedekt met een stof zoals zand wordt blootgesteld aan specifieke frequenties. De deeltjes rangschikken zich in patronen die overeenkomen met de vibraties van het geluid. Deze visualisaties worden niet alleen gebruikt om de video esthetisch te verrijken, maar ook om een dieper begrip te geven van hoe geluid de fysieke wereld kan beïnvloeden.
Nigel John Stanford is een kunstenaar uit Nieuw-Zeeland die bekend staat om zijn fascinerende vermogen om muziek, wetenschap en technologie samen te brengen in spectaculaire audiovisuele projecten. Zijn werk heeft niet alleen muziekliefhebbers geboeid, maar ook een breed publiek dat geïnteresseerd is in de innovatieve manieren waarop kunst en wetenschap elkaar kunnen kruisen.
Geboren in Nieuw-Zeeland, heeft Stanford van jongs af aan een diepe interesse gehad in zowel muziek als technologie. Deze twee passies komen samen in zijn werk, waar hij vaak wetenschappelijke concepten en experimenten transformeert in muzikale composities die zowel het oor als het oog boeien. Zijn meest bekende werk, “Cymatics: Science vs. Music,” visualiseert de manier waarop geluidsgolven fysieke materialen zoals zand, water en vuur kunnen beïnvloeden en vormgeven. Deze video werd snel een internetfenomeen en illustreerde de schoonheid en complexiteit van natuurkundige geluidsvisualisatie op een manier die zelden eerder was gezien.
